ZODORÍS VORIÁS
Zodorís Voriás nació en Salónica, GRECIA en 1970. La revista Ενδοχώρα y las páginas web Λέξημα, Περι-γραφής, Ανεμολόγιο e Ίστρος publicaron algunos de sus poemas.
Hasta la fecha ha publicado cuatro libros de poemas: El techo agujereado (“Τὸ τρύπιο ταβάνι”, Salónica, Ἐρωδιός, 2005), Complicaciones nocturnas (“Νυχτερινὲς ἐπιπλοκές”, Salónica, Ἐρωδιός, 2008), Luciérnagas: 33 haikus (“Πυγολαμπίδες: 33 χαϊκού”, Peanía, Τὸ ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ τοῦ Μπιλιέτου, 2011) y Teselas perdidas (“Χαμένες ψηφίδες”, edición privada, 2012).
Publicó en la red sus versiones en griego moderno de dos tragedias de Eurípides:
Andrómaca (fragmentos), 2009.
Medea (fragmentos), 2010.
Publica poemas propios en su blog, Το εργαστίρι: http://vorias.blogspot.com/.
Edita otro blog, Λογοτεχνικά επίκερα, http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/. En él se incluye la revista digital Λογοτεχνικά Σημειώματα, que se ocupa de la difusión de la poesía griega contemporánea (cada número se dedica a la obra de un o de una poeta).
Traducción y notas de Mario Domínguez Parra
La Grecia del sueño
Cogí la piedra,
cogiste la brisa del alba.
Cogí la rama seca,
cogiste la llama del mediodía.
Cogí el barro desecado,
cogiste el exantema de la tarde.
En la playa de Skotina me senté
y en la cumbre del Olimpo (1) tú,
para soñar,
para crear una nueva Grecia.
Y soñamos toda la noche
y soñamos bajo cielos estrellados,
¡aún soñamos con aquella Grecia!
Ελλάδα του ονείρου
Πήρα την πέτρα,
πήρες το αγέρι της αυγής.
Πήρα το ξερόκλαδο,
πήρες τη φλόγα του μεσημεριού.
Πήρα την ξεραμένη λάσπη,
πήρες το κοκκίνισμα του δειλινού,
κάθισα εγώ στην παραλία της Σκοτίνας
κι εσύ στην κορυφή του Ολύμπου,
να ονειρευτούμε,
να φτιάξουμε καινούργια Ελλάδα!
Κι ονειρευτήκαμε όλη τη νύχτα…
Κι ονειρευτήκαμε στην ξαστεριά…
Ακόμα εκείνη την Ελλάδα ονειρευόμαστε!
Huyeron nuestros sueños
Huyeron nuestros sueños,
los dispersó el viento.
En las calles
se borraron nuestras huellas,
se olvidó nuestra silueta,
se perdieron los carteles.
Detrás no quedó nadie
o muy pocos.
Huyeron nuestros sueños.
Nuestros hijos, jueces,
no tendrán mucho que escuchar,
nos condenarán.
Ξέφυγαν τα όνειρά μας
Ξέφυγαν τα όνειρά μας,
σκορπίστηκαν στον άνεμο.
Στους δρόμους
σβήστηκαν τα ίχνη μας,
ξεχάστηκε η μορφή μας,
χάθηκαν οι αφίσες.
Πίσω δεν έμεινε κανείς
ή έμειναν πολύ λιγότεροι.
Ξέφυγαν τα όνειρά μας.
Τα παιδιά μας, δικαστές,
δε θα ‘χουνε ν’ ακούσουνε πολλά,
θα μας καταδικάσουν.
El fragmento
En un terreno un trozo de bomba
herrumbroso esperaba
encajarse en mis nervios.
Arrojo desde la mañana
fragmentos a los culpables.
Aquella herrumbre,
sangre desecada,
secó hoy el color por doquier.
Cuento las víctimas que destrocé,
el fragmento sobre la mesa
admite la responsabilidad
de la matanza.
Το θραύσμα
Σ’ ένα χωράφι πρόσμενε
να σφηνωθεί στα νεύρα μου
ένα κομμάτι βόμβας σκουριασμένο.
Θραύσματα σε φταίχτες
εκτοξεύω απ’ το πρωί.
Εκείνη η σκουριά,
ξεραμένο αίμα,
ξέρασε χρώμα σήμερα παντού.
Μετρώ τα θύματα που σάρωσα,
το θραύσμα στο τραπέζι
αντέχει να σηκώσει
την ευθύνη της σφαγής.
Espejo
Se evadió la luna
por el cieno de la calle,
se embelleció la carretera general,
se endulzó su oscuridad.
Los espejos,
pasada la medianoche,
devienen charcos
llenos de estelas,
turbios por el aliento
apestoso de los borrachos.
Bien lo sé, y no me miro
al espejo por la hora que es.
Καθρέφτης
Ξέφυγε το φεγγάρι
στα λασπόνερα του δρόμου.
ομόρφυνε η δημοσιά,
γλύκανε η σκοτεινιά της.
Οι καθρέφτες,
μεσάνυχτα προχωρημένα,
λακκούβες γίνονται
γεμάτες απόνερα,
θολωμένοι από τις βρώμικες
ανάσες μεθυσμένων.
Ξέρω καλά, και δεν κοιτιέμαι
στον καθρέφτη, ώρα που ‘ναι.
Muros de Salónica
Palabras antaño clavadas sobre los muros
debaten ideas en voz baja.
Consignas que un día fueron escritas
enardecen la conversación…
aliento de lucha, de fanatismo,
aliento de fervor, de ansiedad.
Algunos muros en Salónica reviven,
la tapia del puerto,
el acueducto de Kalizea,
la valla de los sepulcros de Ayía Paraskeví.
Palabras, consignas, hálitos hechizan,
asustan a los incautos,
vociferan el ayer a los proto-agonistas.
Τοίχοι της Θεσσαλονίκης
Λόγια καρφωμένα από παλιά στους τοίχους
συζητάνε χαμηλόφωνα για ιδέες.
Συνθήματα που ήταν κάποτε γραμμένα
φουντώνουν τη συζήτηση…
ανάσες αγωνίας, φανατισμού,
ανάσες ενθουσιασμού, πόνου.
Κάποιοι τοίχοι στη Θεσσαλονίκη ζωντανεύουν,
μαντρότοιχος του λιμανιού,
υδραγωγείο της Καλλιθέας,
μάντρα των μνημάτων της Αγια Παρασκευής.
Λόγια, συνθήματα, ανάσες στοιχειώνουν,
τρομάζουν τους ανυποψίαστους,
φωνάζουν το χθες στους πρωταγωνιστές.
Nota
(1) La playa de Skotina está muy cerca del yacimiento arqueológico del mismo nombre, en las faldas del Monte Olimpo (la montaña más alta de Grecia, con 2.917 metros). Están entre las regiones de Tesalia y Macedonia Central.
No hay comentarios:
Publicar un comentario