JON GEREDIAGA [9720]

Jon Gerediaga Goitia

Goitia (Bilbo, 1975)

Es licenciado en Antropología Cultural. Actualmente prepara una tesis doctoral en torno a los mapuches. Ha sido profesor e investigador en lugares como la Universidad de Deusto, Leiden o la Araucania chilena.

Entre 1998 y 2006 fue guionista -e investigador- en la Fábrica de Teatro Imaginario de Bilbao, lo que le llevó a participar en los siguientes montajes: 8 Olivettis Poéticos, 8 Olivetti Poetiko, Caja XXI KutxaLa niña que sueña lunas también se mea en la cama, Nekropolis gure azken lur zatia, Mundopolski: Extragedia y Rebelión, Mundopolski: Erreboltaren Ziaboga, YURI SAM: Otoitza (Premio Donostia, 2004), Ritos Gure azken lur zatia, Kaputen kanta eta Au revoir, Triunfadoreak.

Ha colaborado en la revista cultural Bart y el cuaderno de poesía Ni Ta Tum de Holanda.

Publicaciones

1999 8 Olivettis Poéticos | Beste batzuekin batera, Hiru

2004 Fitola Balba, Karpuki Tui | Pamiela

2007 8 Olivetti poetiko/Mundopolski, erreboltaren ziaboga | Beste batzuekin batera, Artezblai

2007 Yuri Sam. Otoitza/Au revoir triunfadoreak! | Beste batzuekin batera, Artezblai

2008 Jainkoa harrapatzeko tranpa | Pamiela

2012 Zentauro-hankak | Pamiela

RECOGIDO EN EL BOSQUE

He encontrado un madroño ya maduro

caído en la cuneta del camino

como una nariz abandonada de payaso

más tarde he visto una castaña

asomándose entre una cáscara de espinas

como un erizo caído de algún árbol

luego he caminado por un suelo

repleto de bellotas de los robles

en cuyos troncos se juran los amores

y yo pisaba y crujían las bellotas

como invitado en una boda entre dos robles

y después he cogido entre las manos

la casa vacía de un caracol blanco

que era como tener entre las manos

la casa vacía de un caracol blanco

y al fin, entre los pinos de los montes

se ha ido apagando el día poco a poco

como un recién nacido que se duerme

y yo he guardado en mi cesta de recuerdos

todas las cosas que hoy he recogido

como las ardillas que recogen

y que guardan nueces para el invierno

sí, como nueces para el invierno.

BASOAN BILDUTAKOA

Garangorri mardul bat aurkitu dut

bide bazterrera jausia

ahaztutako pailazo sudur bat bezala

gaztaina zimel bat ikusi dut gero

arantza artean mutur nabarra ageriz

zuhaitzetik eroritako trikua bezala

ehundaka ezkurren zoruan ibili naiz hurrena

maitasun juramentuen hariztian

bi haritz ezkondu balira bezala

eskuan hartu dut jarraian

barraskilo baten oskol zuria

eskuan barraskilo baten oskol zuria bezala

azkenik mendiko pinuen atzetik

astiro-astiro lausotu da eguna

lokartuz doan jaioberria bezala

eta nik oroimenaren sehaskan

banan-banan gorde ditut bildutako gauzak

kattagorriek negurako

pilatzen dituzten intxaurrak bezala

bai, negurako intxaurrak bezala.

Siete poetas vascos (ed. bilingüe)

Editorial: Pamiela

EZINTASUNA

      

Poesiaren hitz elbarrituak

aski ez direnean mundua izendatzeko

zuhaitz, leiho edo azaroko itsaso

zentzu osoz esatea ezinezkoa zaigunean

isilunea komeni da

entzun nahi ez genuen sekretua ahoskatzeko.

Ume batek esnea isuriko du

hautsontzi itoaren barnean,

zabor tontorrak konkistatu eta

azala rniazkatuko dute katuek,

baten batek bilduko ditu

bedarrean etzandako saltar mardulak.

Latza da,

mundu guztia doa poeten Parnasora

eta ni bakarrik geratuko naiz hiri abandonatuan

kearen erdian adjetiboak bilatzen.

MAITASUN PSIKOTIKO BLUES

     

Nik ez daukat heroi bokaziorik

baina deabruaren egoitza burua da

era horren aurka borrokatzen naiz egunero

nik ez baitut Maitasuna ezagutzen

gazteegia naiz horretarako

pelikula gehiegi ikusitakoa,

baina entzun al dituzu inoiz

zure maitearen hezurrak apurtzen

esistitzen ez den tortura gela batean?

Ni ez naiz erromantiko tragikoa

heroiak ez dira esistitzen honezkero

eta Maitasuna ez omen da hain gauza epikoa

eta euria ari du kalean era hori ez da aldatuko

nahiz eta nik Maitasuna ezagutu

edota heriotza,

baina saiatu al zara inoiz

burua paretaren kontra txikitzen

ezagutzen ez duzun Maitasuna salbatzeko?

Nik ez daukat hitz handien beharrik

goizero gosaria prestatzeko

letra larriek ez didate kafea berotuko

ez dure berogailua ordainduko

era goizegi da era hotzegi,

baina ohartu al zara nahiago nuela

zure sorbaldan nire infernua lokartzea

zure sexua baino?

Nik ez dut Maitasuna ezagutzen

gazteegia naiz horretarako

pelikula gehiegi ikusitakoa.

EUROPA (Antiutopia)

Mugarri bat jarri genuen atarian

Eta mugarriaren parean harresia

Eta harresiaren gainean arantzak

Ez zedin beldurra gure etxaldeetan sar

Ez ziezaieten gaueko basa-piztiek

gure sutondoei, gure ortuei

gure emazteei kalterik egin

Mugaz haraindi gera zitezen iluna

eta ilunaren kedarraren morroiak

Ez zitzaten beleek gure umeak iratzar

Euren sehasken kulunkan egin zezaten amets

Euren arimen graziak biziraun zezan

Harresitik kanpo utzi genuen jainkoen amorrua

Ez gintzaten ekaitzek ikara

Ez zezaten etsaien geziek gure larrua urra

Ez zitzan gure lurrak kimu arrotzak erna

Guk ereindakoa baino ez zedin haz

Zazpi sarrailekin itxi genituen

gure erresumako atari eta zeruertzak.

Begira zure ingurura, ene seme. Ikusten?

Gure izerdiaren fruitua da dakusazun guztia

Hau da gure herria, gizon egiten gaituena

Hau da gure odolaren odola, biziraungo duena

Hau da gure haragi eta hezurren aldare bedeinkatua

Hau da guri agindutako lurra

Gure errauts zuri orbangabeei lur emango diena.