BUSCAR POETAS (A LA IZQUIERDA):
[1] POR ORDEN ALFABÉTICO NOMBRE
[2] ARCHIVOS 1ª, 2ª, 3ª, 4ª, 5ª 6ª 7ª 8ª 9ª 10ª 11ª 12ª 13ª 14ª 15ª 16ª 17ª 18ª 19ª 20ª y 21ª BLOQUES
[3] POR PAÍSES (POETAS DE 178 PAÍSES)

SUGERENCIA: Buscar poetas antologados fácilmente:
Escribir en Google: "Nombre del poeta" + Fernando Sabido
Si está antologado, aparecerá en las primeras referencias de Google
________________________________

jueves, 7 de agosto de 2014

DAIVA ČEPAUSKAITĖ [10.829]



DAIVA ČEPAUSKAITĖ 

(Marijampole; Lituania, 1967)
Poeta, dramaturga, actriz. Estudió en Kaunas y obtuvo el título de médico, pero no se convirtió en médico. Sin embargo, comenzó a asistir a un estudio de teatro juvenil. Desde 1990, trabajó algún tiempo de actriz en el Teatro de Cámara. 
En 1992, publicó su primer libro de poesía "sin título". 

OBRA:

Požiūriai. Rimvydas Stankevičius, Daiva Čepauskaitė (2007)
Daiva Čepauskaitė. Žinojimo poezija ir nežinia?. (2006)
Variacijos poetės Daivos Čepauskaitės tema (interviu, 2005)
Daiva Čepauskaitė: „Jei mokėčiau tai pasakyti kitais žodžiais, nerašyčiau poezijos...“ (2004)
Nida Gaidauskienė. Tu pats sau (Daiva Čepauskaitė. Nereikia tikriausiai būtina, 2004)
Liudas Gustainis. Nereikia metareligijos tikriausiai būtina metareligija (Skaidriaus Kandratavičiaus „Metareligija“ ir Daivos Čepauskaitės „Nereikia tikriausiai būtina“, 2004)
Rimantas Kmita. Iš naujausių zootechninių tyrinėjimų (Daiva Čepauskaitė. Nereikia tikriausiai būtina, 2004)
Lukas Miknevičius. Šnekėjimas ne be reikalo (Daiva Čepauskaitė. Nereikia tikriausiai būtina, 2004)
Rita Tūtlytė. Tikriausiai būtina (Daiva Čepauskaitė. Nereikia tikriausiai būtina, 2004)





No hay mañana nunca, mi vigilante oscuro

No hay mañana después de la noche, digo, no hay,
puedes mirar con los ojos entornados por mucho tiempo,
se departe desde blando cuerpo del cielo
solamente seis chinches llenos de aire.

Solamente seis estrellas reptan a la constelación,
y qué –si eso no significa nada.
Alguien pone un nombre bonito para esta colmena
y sólo justifica un pensamiento claro

–no hay mañana. Y todos los vagabundos roncan
soñando una ceja fina de una mujer.
No hay mañana nunca, mi vigilante oscuro,
solamente amanece. Pero eso tampoco puede ser.







QUIERO DECIR

Quiero decir –amo,
pero me da vergüenza,
alguien puede reírse,
por eso digo –odio.
Quiero decir –odio,
pero no tengo enemigos,
por eso digo –salud.
Quiero decir –hola,
pero puede sonar demasiado fuerte,
por eso pretendo no había visto.
Quiero decir –adiós,
pero me temo que regresaré,
por eso no digo nada.
Quiero decir –nada,
pero será demasiado sereno,
por eso digo –llueve.
Quiero decir –frío
pero puede ser que no me oigas,
por eso me pongo más ropa.
Quiero decir –me voy,
pero no hay nadie cerca,
por eso simplemente voy.
Quiero decir –un gorrión,
pero puede ser mal interpretado,
por eso digo –la piedra.
Quiero decir –duele,
pero eso ya lo decía antes,
por eso aprieto los dientes.
Quiero decir –apesta,
pero no es bonito,
por eso no respiro.
Quiero decir –al diablo todo,
pero eso es obvio,
por eso digo –¿quieres sopa?
Quiero decir –por qué,
pero nadie responde
a las preguntas tontas,
por eso digo –nada, nada.
Quiero decir –bonito,
pero por el gusto no discuten,
por eso digo –ayer.
Quiero decir, pero no digo,
porque no puedo, y cuando puedo –no quiero.
Quiero decir –deseo,
pero los deseos no siempre se hacen realidad,
por eso digo –caramelo
o simple alguna tontería.
Quiero decir –bueno
pero en estos casos no dicen nada,
por eso digo –buen tiempo.
Quiero decir –no hay caso,
pero no hay caso y simplemente así
no se dice nada.






CÓMO ALCANZAR EL PARAÍSO

Debes tener coraje
para escribir un poema,
debes tener coraje
para no escribir un poema,
debes decir hola
y adiós
debes tomar vitaminas
debes respetar a todas las personas
y amar solamente a una
da igual si se lo merece o no,
debes sufrir en silencio
y permanecer pacientemente callado,
permanecer callado cuando alguien habla
y hablar cuando toda la gente calla,
debes arrojar la basura fuera,
regar las flores,
pagar el gas y el agua,
los errores y los aciertos,
debes entregar el corazón
por un ojo y un ojo
por los dientes,
no debes pedir nada
aunque lo desees todo,
y exigirlo todo
aunque no desees nada,
debes dormir cuando toca
y fijar las horas,
encontrar dos zapatos para el pie izquierdo
porque los otros dos son del derecho,
no esperar que alguien regrese
o deje de regresar
sólo porque alguien está esperando,
debes mirar el cielo
porque él nunca te mirará,
debes morir porque es lo que toca,
aunque no lo merezcas,
debes escribir un poema
nacido del miedo
entre un sí y un no,
que hable del porqué,
del para qué,
para ser agradecido
aun cuando
no se lo merezca.

(Trad. Theresa Grinberg)
Cortesía de Jonio González.




LOVE, A LAST GLANCE

Which branch will you string that rabbit,
the fruit of our love, from?
I neither got drunk, nor killed myself:
just let the snow smack my forehead.

And I stopped in the middle of the square
and paid them not to play.
Once Noah had faded downstream,
the animals converged behind bars.

Nothing else had any point.
Mice all fled their nests.
At any rate, there wasn't enough snow
to snub me off for good.

Translated by Vyt Bakaitis








It's time to bury this age
with its litter of yearbooks and daws.
My teeth are busy at the window ledge,
gnawing an ice-locked apricot bud.

White winter oozing down the throat
how good it is, not to believe in heaven,
I chuck my rhymes into one heap,
breaking my pledge and my umbrella.

All names take on the form of lies,
sloshed full of a day's precipitation.
How good to die and turn up late for
the grave that's yours by reservation.

Nothing to boast of, no regrets,
with dreams that hold no riddle or bait.
In any case, they'll shower you with rocks.
That's why I say: now is no time to wait.

Translated by Vyt Bakaitis







LULLABY

It's too late now, the road washed out;
maybe there never was a road through here,
with just mosquito tracks on the skin of the flood,
or where a whip struck you across the legs.

It stung, you say? Hard to believe. No need to.
Keep your own flea to testify for you.
Speak loud and clear, kid; even raise your voice
louder to say that none of it is true.

It's no longer crucial, no one calls you by name,
now moths crowd into empty shoes,
autumn in passing wrecks the house
and hacks its lungs out along the way.

Soon it gets dark, flies settle for the comfort
of oversize seats they find set out for them;
if their wings give off shade and buzzing,
clue me in: nothing there I can hear, or see.

A red skirt in the yard still plays at hopscotch,
roosters stay mum, their coops now full of stars.
So sleep, you human fool, rest and stay calm,
now no one ever checks on you, no one at all.

Translated by Vyt Bakaitis






Įtakos“ žodžiu:

man darė įtaką lietus
ir jaunas buninas, ir vėjas,
ir šventas jonas – du kartus,
ir tris kartus – šviesos kūrėjas

ir keturis kartus kadai,
o ne, penkis – Tarkovskio kinas,
ir kokį trisdešimt – baltai
kasmet pražystantis jazminas

kelis kartus, sakykim, mūzos,
bet daug dažniau – mėlynė, guzas
ir daugel panašių dalykų

iliuzijos, pegasų karčiai,
ir vieną sykį – šitas karčiai
saldus gyvenimas už dyką




No hay comentarios: