BUSCAR POETAS (A LA IZQUIERDA):
[1] POR ORDEN ALFABÉTICO NOMBRE
[2] ARCHIVOS 1ª, 2ª, 3ª, 4ª, 5ª 6ª 7ª 8ª 9ª 10ª 11ª 12ª 13ª 14ª 15ª 16ª 17ª 18ª 19ª 20ª y 21ª BLOQUES
[3] POR PAÍSES (POETAS DE 178 PAÍSES)

SUGERENCIA: Buscar poetas antologados fácilmente:
Escribir en Google: "Nombre del poeta" + Fernando Sabido
Si está antologado, aparecerá en las primeras referencias de Google
________________________________

miércoles, 26 de diciembre de 2012

VIOLA FISCHEROVÁ [9058]





Viola Fischerová .   (Nació el 18 de octubre 1935 en Brno - Murió el 4 de noviembre 2010 en Praga ) . República Checa. Poeta y traductora.
Fue una de las más destacadas poetas del siglo XX. Nacida en Brno, fue hija del filósofo Josef Fischer y esposa del escritor checo Karel Michal (Pavel Buksa).
Integró el grupo literario del Treinta y seis (Skupina Sestatricátníku), fundado en 1952 por Václav Havel y Jirí Kubena. En 1957, su primer poemario Propadání (La caída) fue prohibido por la censura oficial.
En 1968 emigra a Suiza, donde realiza estudios de Filología e Historia alemana. En 1984 se traslada a Munich, luego del suicidio de su esposo, un año antes de la separación oficial de la República Checa de Eslovaquia y cinco años antes de la caída del Muro de Berlín. Colabora con Radio Europa Libre y en la revista Svedectví (Testimonio) en su edición parisina. En 1993 y luego de 30 años sin publicar, edita sus Poemas fúnebres por Pavel Buksa.
Regresa a Praga, ciudad en la que morirá, en 1994.  Su obra poética ha sido traducida a la lengua castellana en los últimos años por Elena Buixaderas. Sus climas liricos están fuertemente impregnados de su experiencia frente a la muerte con un lenguaje directo, sin mayor recurso a la metáfora. De su obra destacan La hora anciana (Premio del Fondo Literario Checo, 1995); La cercanía (1996), La montaña rusa de los hogares (1998), Soledad Madre (2002) y Ahora (Premio Lírica de Dresden, junto a la poeta alemana Uljana Wolf).
Alejandro Drewes

OBRA:

Zádušní básně za Pavla Buksu (Requiem for Pavel Buksa), Petrov, 1993
Babí hodina (Old Women’s Hour), Nakladatelství Franze Kafky, 1995
Jak pápěří (Like a Feather), Artforum - Jazzová sekce, 1995, ISBN 978-80-85271-18-8
Odrostlá blízkost (Grown Proximity), Petrov, 1996, ISBN 978-80-85247-78-7
Divoká dráha domovů (Wild Track of Homes), Torst, 1998, ISBN 978-80-7215-068-7
Matečná samota (Mother Solitude), Petrov, 2002, ISBN 978-80-7227-124-5
Nyní: Praha-Elba-Praha 2002-2003 (Now), Petrov, 2004, ISBN 978-80-7227-185-6
Co vyprávěla dlouhá chvíle (What the Boredom Told), Meander, 2005, ISBN 978-80-86283-37-1
Předkonec (Preliminary Ending), Agite/Fra, 2007, ISBN 978-80-86603-46-9
Písečné dítě (Sand Child), Agite/Fra, 2007, ISBN 978-80-86603-59-9
Domek na vinici (A Little House at the Vineyard), Agite/Fra, 2009, ISBN 978-80-86603-88-9




Qué queda

Encontrarse de vez en cuando
en las viejas huellas-
ya sin amor

Y en la despedida,
llenos hasta el borde
de una extraña ternura-
besarse en los labios







Ardieron las últimas coronas de hielo bajo los árboles

confiadamente los arbustos muestran
sus corazones verdes

En el río valientes nudistas
ofrecen al sol
sus pálidas vidas

Qué indefensos y frágiles son

Por los ancianos de los bancos no hay que temer
Ya no sueñan con la felicidad, temen perderla después,
no llaman en balde a la perdición

Traducciones: Elena Buixaderas





¿También a veces
te faltan las palabras?

¿La calle bulliciosa se desliza
hacia el negro de la espesura ?

¿También te despiertas de noche
y te asusta el antefinal ?





Por eso que buscamos toda la vida
lo que inútilmente ansiamos
con lágrimas gritos y ternura
no lo encontramos en los vivos

Sólo cuando se nos mueren
y el destino se pierde en la tierra
en la lluvia del día de los difuntos,
nos acercamos por una vez

a nosotros mismos en ellos



Un poema tiene su veracidad interna propia, que además vuelve a cada uno hacia su interior, hacia sí mismo. Hacia eso que sabe y no sabe, ya quiera saberlo o no.

Viola Fischerová.

http://factoriadelapalabra.blogspot.com.es/





EN SU IDIOMA CHECO


Odrostlá blízkost

Pořád někoho poslední dny
Ještě přežít advent
se dvěma meči
před dveřmi
A nikdo nechce vidět
ten dýchavičný pád
Až náhle
rychlý pohyb kolem
úřad oblek víko rakve
tóny vločky kněz
a mokré dno
Pár lžic hlíny
duše na větvi
a všichni odešli



Zádušní básně za Pavla Buksu

Jak křupe a chřupe zelené ráno
v zubech dcer jejích dcer
kdy ona
v polknutých ústech bezhlese žmoulá
jména
mrtvého muže a syna
a jí jenom sebe
Nechce pít zírá a sotva se zvedá
z křesla v pokoji
Že jí začala smrt ví
stejně málo jak její lysá čuba
ležící u zídky plná
života který už není
k unesení
- - -
Tvé tělo
se už způli vytratilo
do revíru
kde se neloví
Jdeš o holi
a touha bez bdělosti klínu
dotýká jenom představy
Nesešels
Tvá tvář zašla za tvář
a zevnitř prosvěcuje
legendu tvého obličeje
Ach kde jsi byl
když bylo ještě možné
postavit dívce kamenný dům
a sdílet s ní lože
Anebo jednou naposled
už na počátku stáří
to všechno se mnou
oželet
Byl jsi nejkrásnější
mezi všemi muži
na nádraží
- - -
Nahé zbavené stromu dřevo
mého stolu tělo
Jak dlouho potrvá
jeho služba a podoba
kdy začne hnít práchnivět
a bortit se kdesi v dešti
na cestě k zelené
duši a koruně



EN INGLÉS


How the green morning grits and crunches
How the green morning grits and crunches
in the teeth of her daughters' daughters
when she
voicelessly chews in her swallowed mouth
the names
of her dead husband and son
eating only herself
Not wanting to drink she stares scarcely getting up
from the armchair in her room
That her death has begun she knows
as little as her hairless bitch
lying by the wall full of
life no longer
bearable



Jak křupe a chrupe zelené ráno

Jak křupe a chrupe zelené ráno
v zubech dcer jejích dcer
kdy ona
v polknutých ústech bezhlese žmoulá
jména
mrtvého muže a syna
a jí jenom sebe
Nechce pít zírá a sotva se zvedá
z křesla v pokoji
že jí začala smrt ví
stejně málo jak její lysá čuba
ležící u zídky plná
života který už není
k unesení

(Taken from Alexandra Büchler´s /ed./ 
Six Czech Poets, Todmorden, Arc Publications, 2008, 
translated by Alexandra Büchler)



EN ITALIANO


Poesie di Viola Fischerová (Brno 1935 – Praga 2010)
Traduzioni a cura di Annalisa Cosentino




E talvolta le si avvicina
il figlio non nato
Ha i capelli biondi del suo nonamore
e lo stesso sorriso gli stessi denti
Rimane ma non parla mai
E lei non saprà
in quale grembo e abbraccio sia venuto
quel che doveva venire da lei
il figlio a cui ha negato un mirtillo
e non ha dato neppure la palla
che del resto ha portato davanti a sé
non certo dentro di sé



La porta di casa
ingresso in una ferita aperta
Le scale brillano
Né una goccia di sangue
né una piccola piuma
Tutta la nostra vita
è durata sedici anni
e si è svolta in tre camere





Il tuo natale ricopre
un tavolo vuoto
con due candele
Ma chi mangerebbe
da piatti passati
e si ubriacherebbe da bicchieri di prima
Neppure al cane piacciono
queste ossa senza cena
I vicini intonano canti natalizi
tra poco nascerà per noi
E tra qualche mese morirà



E questa sono io?
Senza fame non sazia
senza vestiti non nuda
sola sotto le ali
di un cigno nero
con cui sei
una cosa sola



Ad Antonín Brousek

La mattina salutare il vecchio melo
davanti alla finestra Non sei solo
se hai un gatto e un cane
ai piedi la chiusa che scroscia
e trabocca di continuo
il fulgore del tramonto tra le fronde
quando di sera vado
al cimitero alla tomba
come a casa

No hay comentarios: