BUSCAR POETAS (A LA IZQUIERDA):
[1] POR ORDEN ALFABÉTICO NOMBRE
[2] ARCHIVOS 1ª, 2ª, 3ª, 4ª, 5ª 6ª 7ª 8ª 9ª 10ª 11ª 12ª 13ª 14ª 15ª 16ª 17ª 18ª 19ª 20ª y 21ª BLOQUES
[3] POR PAÍSES (POETAS DE 178 PAÍSES)

SUGERENCIA: Buscar poetas antologados fácilmente:
Escribir en Google: "Nombre del poeta" + Fernando Sabido
Si está antologado, aparecerá en las primeras referencias de Google
________________________________

sábado, 3 de septiembre de 2011

4751.- UXÍO NOVONEYRA


Uxío Novoneyra (Parada de Moreda, Courel, 19 de enero de 1930 - Santiago de Compostela, 30 de octubre de 1999), fue un poeta y escritor de cuentos infantiles español en gallego y castellano.
Biografía
Uxío Novoneyra nació en Parada de Moreda (Serra do Courel) en 1930, hijo de una familia campesina. Sus padres fueron Xosé Novo López y Manuela Neira Bello. La tierra será las principales características físicas y su verso, que ofrece una visión del paisaje dentro de la nueva de la literatura gallega. En 1948 se matriculó en la Facultad de Letras de la Universidad Central de Madrid. En 1955, la prensa dio a los campos, el libro de poesía que comienza con un ciclo poético para reanudar con los dos campos. Letanía de Galicia y otros poemas (1974). En los años 80, el poeta comenzó a compilar y depurar el ciclo de Courel, dando a los campos de luz. Libro Courel (1981), que tendrá varias ediciones. En 1983 se queda definitivamente en Santiago de Compostela, la ciudad se desempeñó como presidente de la Asociación de Escritores en lengua gallega, hasta su muerte en 1999.
Publica poemas caligráficos en 1979 en una edición ilustrada por Reimundo Patiño, con textos vinculados a una vanguardia pictórica organizada en torno al grupo Brais Pinto. En la segunda mitad de esta década se inicia con una colección temática de su producción poética. Así, en Muller Pra Lonxe (1987), reunió a los paixonais poemas y amorosa, y dos años después, en el Courel Compostela de 1956 a 1986, el tema de la política, que irá acompañado de una antología crítica. En 1994, tras varios años de silencio editorial de poemas editados fácilmente y seguro que la caída de brillo entre los párpados. Betanzos publicó en 1998: Caneiros poema y el grabado.
En sus escritos, Novoneyra explicitó su compromiso nacionalista y marxista (sobre todo en un momento en que estas cuestiones están protagonizando en la literatura gallega), mientras que no hay tiempo para preocuparse por la forma poética y el lenguaje, buscando la materia lírica para conseguir el mejor resultados visuales y de sonido, sobre todo a los textos (mano de lanzar en el sentido de los diversos recursos como fonosimbolismo, el uso del dialecto y vulgarismos, los silencios, el simbolismo gráfico, etc.)
La Real Academia Gallega ha decidido dedicarle el Día de las Letras Gallegas de 2010.1

Obra
Abrojos (1948) Inédito
Os eidos (1955), Vigo, Edicións Xerais de Galicia, ISBN 84-7507-455-3
Os eidos 2. Letanía de Galicia e outros poemas (1974), Vigo Ed. Galaxia ISBN 84-7154-221-8
Poemas caligráficos (1979) Madrid, Brais Pinto, ISBN 84-85171-05-5
Os Eidos. Libro do Courel (1981) Vigo, ISBN 84-7507-020-5
Muller pra lonxe (1987) Lugo, ISBN 84-505-4535-8
Do Courel a Compostela 1956-1986 (1988) Santiago de Compostela, Sotelo Blanco ISBN 84-86021-80-4
O cubil de Xabarín (1990) Madrid, Edelevives: ISBN 84-263-1956-4
Tempo de elexía (1991) Oleiros, Vía Láctea ISBN 84-86531-58-6
Gorrion e Cabezón (1992) Madrid, Edelvives, ISBN 84-263-2170-4
Poemas de doada certeza i este brillo premido entre as pálpebras (1994) La Coruña, Espiral Maior ISBN 84-88137-39-7
Betanzos: Poema dos Caneiros e Estampas (1998)
Dos soños teimosos Noitarenga (1998) Santiago de compostela, Noitarenga, ISBN 84-921096-5-3
Ilda, o lobo, o corzo e o xabarín (1998) Zaragoza, Edelvives, ISBN 84-263-3727-9
Arrodeos e desvíos do Camiño de Santiago e outras rotas (1999) La Coruña, Hércules Ediciones, ISBN 84-453-2306-7





OS EIDOS

Cousos do lobo!
Caborcos do xabarín!
Eidos solos
onde ninguén foi nin ha d’ir!

O lobo! Os ollos o lombo do lobo!

Baixa o lobo polo ollo do bosco
movendo nas flairas dos teixos
ruxindo na folla dos carreiros
en busca de vagoada máis sola e máis medosa…

Rastrexa
parase e venta
finca a pouta ergue a testa e oula
ca noite na boca…




¡LUGARES DEL LOBO!

¡Lugares del lobo!
¡Barrancos del jabalí!
¡Heredades solas
donde nadie fue ni ha de ir!

¡El lobo! ¡Los ojos el lomo del lobo!

Baja el lobo por el ojo del bosque
moviendo en las ramas de los abetos
rugiendo en la hoja de los senderos
en busca de una hondonada más sola y más temerosa…

Rastrea,
se para y ventea,
hinca la garra, levanta la cabeza y aúlla
con la noche en la boca…








Novas verbas de door, de Os Eidos

PECHOUSE a noite riba do ucedo
i eu non vin einda a cor da miña amiga.
Agora é cando ún treme e ten medo.

ISTE desacougo! Este cousa! Esta mao xorda que tira!
Iste querer irse sin saber para onde!

AGORA o meu cor é unha chaga encendida.
Unha mao loba anda escalazándome a ferida.

ESTA door que se oi!
Iste cor meu!
Esta door que me veo ela de seu
Sin saber polo que foi!

FOI coma se caira nunha cova.
Antes era noite i era día
Agora é todo unha negrura loba.





Uxio Novoneira.
Tan ninguneado, tan silenciado, su voz jamas asoballada sera escuchado por el pueblo para el que escribio sus teluricos y sonoros poemas.
letania


GALICIA digo eu ún di GALICIA
GALICIA decimos todos GALICIA
hastr’os que calan din GALICIA e saben sabemos

GALICIA da door chora á forza GALICIA da tristura triste
á forza GALICIA do silencio calada á forza GALICIA da fame
emigrante á forza GALICIA vendada cega á forza GALICIA tapeada
xorda á forza GALICIA atrelada queda á forza

libre pra servir libre pra servir libre pra non ser libre
pra non ser libre pra morrer libre pra morrer libre pra fuxir
libre pra fuxir

GALICIA labrega GALICIA nosa GALICIA mariñeira GALICIA
nosa GALICIA obreira GALICIA nosa GALICIA irmandiña GALICIA
viva inda

recóllote da TERRA estás mui fonda recóllote do PUEBLO
estás n’il toda recóllote da HISTORIA estás borrosa
recóllote i érgote no verbo enteiro no verbo verdadeiro
que fala o pueblo recóllote pros novos que vein con forza pros
que inda non marcou a malla d’argola pros que saben que ti podes
ser outra cousa pros que saben que o home pode ser outra cousa

sabemos que ti podes ser outra cousa sabemos que o home
pode ser outra cousa







SE O PASADO É PASADO

SE o pasado é pasado i o presente é o urgente
por qué inda busca a xente aquil soño clausurado?

Vido visto ben Santiago i esa cuestión non resolta fago camiño
de volta camiño de volta fago.

Camiño de volta fago volvo do cabo do Mundo.
Terra sólo en ti me fundo: é a certeza que trago.

No hay comentarios: