Saša Radojčić
(Sombor, SERBIA 1963), poeta, crítico y ensayista.
Libros de poesía:
Uzalud snovi (1985), Kamerna muzika (1991), Amerika i druge pesme (1994), Elegije, nokturna, etide (izabrane i nove pesme, 2001) i Četiri godišnja doba (2004).
Ensayos:
Providni anđeli (2003) i Poezija, vreme buduće (2003). Studija o poeziji Jovana Sterije Popovića: Ništa i prah (2006)
Es uno de los críticos más importantes de la poesía en la literatura serbia contemporánea.
Editor de "Crónicas de Matica serbia".
Vive en Sombor.
LIGERO VESTIDO BLANCO
un cuarto común y corriente
en realidad no ocurre nada.
una mujer sentada junto a una ventana
sobre su regazo un libro cerrado.
se vuelve apenas o es que se mueve
el que la mira. sus ojos son marrones
pero un poco hinchados como de lágrimas.
todavía no ocurre nada
salvo que se levanta con el libro en una mano
descorriendo una cortina con la otra.
afuera es de día y hay luz
ella da un suspiro y posa el libro sobre su pecho
no se ve el título en las portadas
los colores cálidos de sus ojos
pero debe ser poesía.
qué otra cosa podría suscitar las lágrimas
sobre los bellos ojos de una mujer joven
con un ligero vestido blanco?
Traducida al castellano por Midica Milovanovic
Mój syn czyta
i nie dostrzega,
że słońce zastępuje wielodniowe deszcze,
że powietrze się staje ociężałe z ciepła,
że wiosna umyka przed latem
mój syn czyta i nie dostrzega
zamętu, nie widzi nikogo, nic nie widzi,
nawet pszczoły, która mu usiadła na kolanie,
ani mojego ojca, który siedzi obok,
zatopiony w swoich myślach,
zapatrzony w swój nieistniejący punkt,
mój syn, ślad duszy mojej, czyta
i nie dostrzega dźwięków ani zapachów,
ani zmiany kolorów na zwyczajnych rzeczach,
mnie też nie widzi, pełnego dumy i niepokoju,
bo wiem: on czyta, a życie przejdzie obok niego,
tak jak teraz przechodzi obok mnie,
który sam przeżyłem więcej książek niż dni,
mój syn czyta i nie dotyczą go pory roku,
marszczy się pochłonięty podróżą,
mówi mi, niezupełnie stamtąd, niezupełnie stąd,
mówi jakby w odpowiedzi na moje pytanie,
mówi mi głośno i spokojnie,
nie odrywając oczu od słowa, jestem spragniony, tato,
jestem taki spragniony.
Przełożyła Bożena Klog-Gogolewska
No hay comentarios:
Publicar un comentario